1958 سك تامپسون از لیگ راگبی به عنوان اولین مدیر سیاه پوست در هر رشته ورزشی در انگلیس شناخته شد.
1958 انگلیس در دومین مسابقه آزمون لیگ راگبی با تنها هشت بازیکن متناسب در زمین ، استرالیا را با نتیجه 25-18 شکست داد. آلن پرسکوت 77 دقیقه با بازوی شکسته بازی می کند.
1960 انگلیس قهرمان جام جهانی لیگ راگبی شد. این مسابقات بر اساس سیستم لیگ تصمیم گیری می شود.
1964 بازیکنان تعویضی برای اولین بار در لیگ راگبی مجاز بودند ، اما فقط برای بازیکنانی که قبل از نیمه وقت مصدوم شدند.
1966 ، هیئت بین المللی لیگ راگبی قانونی را تصویب می کند که به یک تیم صاحب اجازه سه توپ بازی داده می شود و در مبارزه چهارم یک اسکرام تشکیل می شود. نیمکره جنوبی سال بعد این قانون را تصویب می کند ، اما در سال 1972 به راگبی شش دسته ای تبدیل می شود و در سال 1983 اسکرام با تحویل جایگزین شد.
1967 لیگ راگبی حرفه ای روز یکشنبه را به عنوان روز اصلی مسابقه خود تصویب می کند ، تا تلاش کند حضور در مسابقات را تغییر دهد.
1968 بازیکنان تعویضی برای اولین بار در اتحادیه راگبی مجاز بودند ، اما فقط برای بازیکنان مصدوم.
1969 تور اتحادیه راگبی Springbok به انگلیس و ایرلند. این تور با اعتراض به آپارتاید همراه است. آفریقای جنوبی تا بعد از پایان آپارتاید دوباره به کشورهای داخلی نمی رود.
1969 سرانجام لیگ راگبی به عنوان یک ورزش در دانشگاه ها و کالج های انگلیس شناخته شد.
1970 انگلیس ، پس از پیروزی در دو مسابقه تست آخر ، خاکستر لیگ راگبی را در استرالیا به دست آورد.
جام جهانی 1970 لیگ راگبی جمعیت ضعیفی را در انگلیس جذب می کند. استرالیا برنده شوید.
1971 نیوزیلند برای اولین بار از زمان تور اصلی 1907-08 یک سری لیگ راگبی را در انگلیس به دست آورد.
1971 تور اتحادیه راگبی Lions در استرالیا و نیوزیلند. این تنها تیم شیرها است که موفق به کسب یک سری آزمایش در نیوزیلند شده است.
1971 تور اتحادیه راگبی Springbok در استرالیا با اعتراض برگزار شد.
1972 نگهبانان وقت و آژیرها برای اولین بار به لیگ راگبی وارد شدند.
1972 انگلیس جام جهانی لیگ راگبی را در فرانسه بازیافت.
1973 بربرهای اتحادیه راگبی همه سیاه پوستان را در پارک اسلحه کاردیف شکست دادند.
1973 انجمن لیگ راگبی آماتور انگلیس پس از شکایت از بی توجهی توسط RFL ، خود را برای اجرای این ورزش در سطح پایه تنظیم کرد. اتحاد مجدد رسمی 30 سال طول می کشد.
1974 تورهای شیرهای اتحادیه راگبی در آفریقای جنوبی. تماس بدنام '99'.
1975 ولز و انگلیس تیم های جداگانه ای را در جام جهانی لیگ راگبی برگزار کردند که طی چندین ماه در هر دو نیمکره بازی کردند. استرالیا با کسب یک امتیاز بالاتر از انگلیس در جدول لیگ نهایی ، جام را از آن خود می کند.
1976 تور اتحادیه راگبی نیوزیلند در آفریقای جنوبی. بیست و هشت کشور در اعتراض به عدم پذیرش کمیته بین المللی المپیک در ممنوعیت بازیهای نیوزیلند به دلیل سرپیچی از منع IOC در ارتباط ورزشی با آفریقای جنوبی ، بازیهای المپیک تابستانی 1976 را تحریم می کنند.
ایوان زامورانو از سال 1997 تا 2000 بعد از اینکه شماره 9 به رونالدو داده شد ، برای اینترناسیونال شماره "1 + 8" یا شماره 18 با علامت بعلاوه بین دو رقم را می پوشید.
خوان پابلو سورین مجاز به استفاده از عدد "1 + 2" برای ویارئال بود زیرا شماره 3 گرفته شد. این فقط به ندرت استفاده می شد.
هیبرنیان در فصل 09-2008 به درک ریوردان به تیم شماره 01 اعطا شد. شماره 10 قبلاً توسط کالین نیش گرفته شده بود و به هیچ یک از دروازه بان های باشگاه شماره 1 اختصاص داده نشده بود.
در سال 2008 ، سه جدید میلان هر کدام تعدادی را نشان می دهد که سال تولد وی را نشان می دهد: 76 (آندری شوچنکو ، متولد 1976) ، 80 (رونالدینیو ، متولد 1980) و 84 (ماتیو فلامینی ، متولد 1984).
کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) بازیکنان را ملزم می کند که در طول دوره های مقدماتی جام ملت های آسیا ، تعداد تیم های مشابه را حفظ کنند، در نتیجه بازیکنانی با تعداد تیم 100 یا بالاتر ، از جمله 121 بازیکن توماس اور از استرالیا در سال 2011 بازی مقدماتی جام آسیا AFC برابر اندونزی.
در طول فصل 2012–13 لیگا MX ، ویکتور پرالس و لوئیز آنخل مورالس از گوادالاخارا به ترتیب 143 و 163 شماره داشتند. تیم های دیگر ، از جمله اطلس ، تعداد بالایی را نیز برای تیم های ذخیره خود صادر می کنند (برای اطلس تا شماره 415).
در ابتدای فصل 14-2013 ، ادگار داویدز ، هافبک و مدیر بازیکن بارنت ، پیراهن شماره 1 را به خود اختصاص داد و اعلام کرد که قصد دارد "روند خود را تعیین کند".
گری هوپر در سلتیک پیراهن شماره 88 به تن کرد زیرا شماره 10 او قبلا گرفته شده بود و 88 سالی است که وی (1988) متولد شده است. "88" (1888) همچنین سال تاسیس سلتیک است. یک فصل پس از امضای هوپر ، جدید ویکتور وانیاما شماره 67 را برای افتخار آفرینی شیرهای لیسبون ، تیم برنده جام اروپا در سال 1967 سلتیک انتخاب کرد.
جو وایلداسمیت دروازه بان در طول فصل 17-2016 پیراهن شماره 2 را برای شفیلد ونزدی پوشید ، در حالی که هافبک دیوید جونز ، آدام ریچ ، هافبک مهاجم استیون فلچر به ترتیب شماره های 3 ، 6 و 9 را بر تن کرد.
دروازه بان مکزیکی ، گیلرمو اوچوآ پیراهن شماره 8 تیم استاندارد لیژ را به تن می کند. نام خانوادگی وی (اوچوآ) شبیه کلمه اسپانیایی "8" (ocho) است.
دروازه بان روئی پاتریشیو پیراهن شماره 11 تیم ولورهمپتون در فصل های لیگ برتر 2018–19 و 2019–20 را به تن کرد و پیراهن شماره 1 را به عنوان ادای احترام به کارل ایکمه ، دروازه بان سابق گرگ ها ، که پس از درمان لوسمی حاد بازنشسته شد ، خالی گذاشت.
هیلال سودانی ، از ناتینگهام فارست ، با وجود مهاجم یا مهاجم ، در بخش بزرگی از حرفه خود پیراهن شماره 2 (بیشتر مربوط به موقعیت دفاع راست) را پوشیده است.
کیسوکه هوندا ، علی رغم اینکه هافبک تهاجمی است ، در بیشتر دوران حرفه ای خود پیراهن شماره 4 (بیشتر مربوط به موقعیت دفاعی) را بر تن کرده است.
مجارستان
در اروپای شرقی ، شماره دفاعی کمی متفاوت است. تیم ملی مجارستان با هدایت Gusztáv Sebes از سیستم 2–3–5 به 3-2–5 تغییر یافت. بنابراین تعداد دفاع 2 تا 4 از راست به چپ بود و در نتیجه دفاع راست (2) ، دفاع میانی (3) و دفاع چپ (4) ساخته شد. از آنجا که مفهوم پشت چهار تخت ، عدد (5) به مرکز دیگر تبدیل شده است.
آرژانتین
آرژانتین سیستم شماره گذاری خود را مستقل از بقیه جهان توسعه داد. این امر به این دلیل بود که تا دهه 1960 فوتبال آرژانتین کم و بیش از تحولات مربیان انگلیسی ، ایتالیایی و مجارستانی منزوی بود ، به دلیل محدودیت های فن آوری در آن زمان در ارتباطات و سفر با اروپا ، کمبود اطلاعات در رابطه با اخبار ، عدم آگاهی و / یا علاقه به آخرین نوآوری ها ، و ملی گرایی قوی که توسط Asociación del Fútbol Argentino ترویج می شود (به عنوان مثال ، در آن زمان بازی آرژانتینی ها در اروپا از بازی در تیم ملی آرژانتین ممنوع بود).
اولین سازند مورد استفاده در فوتبال آرژانتین 2–3–5 بود و تا دهه 60 ، این تنها سازمانی بود که توسط باشگاه های آرژانتین و تیم ملی فوتبال آرژانتین استفاده می شد ، فقط در موارد بسیار کمی مانند La Máquina از ریور پلایت از " دهه 40 که 3–2–2–3 استفاده می شد. در اواسط دهه 1960 در تیم ملی بود که آرژانتین با پیروزی در سه گانه کوپا لیبرتادورس (1968 ، 1969 ، 1970) با استفاده از 4–4–2 ، فوتبال آرژانتین سرانجام تشكیلات مدرن را در مقیاس اصلی به تصویب رساند و در آن سوی اقیانوس اطلس با همتایان خود مقابله كرد.
در حالی که شکل گیری اصلی 2–3–5 از همان سیستم شماره گذاری که در سال 1928 توسط باشگاه های انگلیسی دیکته شده بود استفاده می کرد ، تغییرات بعدی به طور مستقل توسعه یافتند.
شکل اساسی برای درک سیستم اعداد آرژانتین ، شکل 4–3–3 است ، مانند آنچه توسط مربی سزار منوتی استفاده شد و باعث شد آرژانتین در جام جهانی 1978 به پیروزی برسد ، تعداد بازیکنان به کار رفته عبارتند از:
1 دروازه بان
2 برگشت راست
6 اولین مرکز برگشت / رفتگر
4 مرکز برگشت / درپوش
3 برگشت چپ
8 هافبک راست
5 هافبک دفاعی مرکزی
10 مهاجم
7 راست وینگر
9 مرکز
11 وینگر چپ
دادگاه بازی یکی از نام های یک فضای ورزشی چند ورزشه است که به طور معمول در فضای باز ساخته می شود ، جایی که بازی هایی مانند بسکتبال ، والیبال ، تنیس پارو و سایر ورزش های راکت ، و تا ده بازی و فعالیت دیگر می تواند انجام شود. آنها معمولاً کوچکتر از زمین تنیس مقرره (120 x 60)) یا بسکتبال (84 x 50 court) هستند ، اگرچه ابعاد یا اندازه مشخصی برای زمین بازی وجود ندارد. مفهوم دادگاه بازی در دهه 1970 توسط Court Court رایج شد و برخی از ارجاعات عمومی به زمین های بازی به عنوان "زمین های ورزشی" انجام می شود ، اگرچه این یک علامت تجاری کانر Sport Court International ، LLC است. زمین بازی اغلب در حیاط خانه های مسی یافت می شود و به خانواده ها و کودکان امکان تفریح سالم در نزدیکی خانه را می دهد.
زمین بازی معمولاً با استفاده از زیر پایه مستطیل شکل ساخته شده از بتن یا آسفالت ساخته می شود ، سپس برای بهبود ایمنی با یک سطح ورزشی پلی پروپیلن مدولار (یا مشابه) با شبکه باز پوشانده می شود. اکثر آنها از تجهیزات ورزشی مانند اهداف بسکتبال ، سیستم های خالص برای ورزش های راکت ، والیبال و بدمینتون ، چراغ های مخصوص بازی در شب ، شمشیربازی یا تورهای حاوی توپ ، اهداف هاکی / فوتبال ، خطوط یا نشان های مختلف برای ورزش های مختلف و سایر اجزای تمرین یا تمرین نیز برخوردار هستند. در طراحی گنجانده شده است.
سطح
سطح زمین بازی - در مقابل بازی ساده روی بتن یا آسفالت - برای بازی ایمن و کاهش آسیب طراحی شده است. بسیاری از افراد شروع به استفاده از زمین های ورزشی معلق برای پوشش دادن زمین های ورزشی قدیمی مانند زمین های تنیس و بسکتبال کرده اند. سطح باید کشش مناسبی را برای انواع ورزشها و فعالیتها فراهم کند ، همچنین شوک یا کاهش نیرو را ایجاد می کند تا آسیبهای بیش از حد و استرس به حداقل برسد.
زمین های بازی به طور معمول با توجه به منافع خانواده یا سازمان طراحی می شوند و همه کاره هستند و باعث می شوند انواع مختلفی از ورزش ها در فضای نسبتاً کمی انجام شود. برخی از فعالیت هایی که در زمین بازی انجام می شود ، تغییرات لذت بخشی در سایر ورزش ها (مانند تنیس در زمین کوتاه) است که اجازه می دهد مهارت های مشابه بازی "مقررات" ، اما در اندازه دادگاه در مقیاس کاهش یافته ، توسعه یابد. یک زمین بازی معمولی 50 در 30 فوت (15.2 متر × 9.1 متر) ممکن است شامل یک کلید بسکتبال و یک خط 3 امتیازی باشد که در اطراف یک حلقه قرار گرفته است ، که توسط خطوط تنیس یا ترشی بال در زمین کوتاه پوشانده شده است (که همچنین می تواند برای والیبال یا بدمینتون استفاده شود) ) در امتداد بعد طولانی تر.
تعویض ها
بازیکن جانشین (فوتبال)
در مسابقات 11 نفره رقابتی فیفا ، تیم ها مجاز به انجام سه تعویض در طول بازی هستند. قوانین مسابقه بیان می کند که همه بازیکنان و بازیکنان تعویضی قبل از شروع مسابقه و هر کسی که در ترکیب اصلی نام نرفته و به زمین بازی وارد می شود ، نامیده شود. در مسابقات غیررقابتی ، استفاده از بازیکنان جایگزین باید قبل از شروع مسابقه تعیین شود ، مگر در مسابقات دوستانه بین المللی ، جایی که بیش از شش بازیکن جایگزین ممکن نیست.
خسته ترین بازیکنان به طور کلی تعویض می شوند ، اما فقط در صورتی که بازیکنان تعویضی آنها به خوبی آموزش ببینند تا همان نقش را پر کنند ، یا اگر ترکیب به طور همزمان برای جایگزینی تغییر شکل داده باشد.
مربیان اغلب از تعویض بازیکنان دفاعی خودداری می کنند تا وضعیت دفاعی تیم را مختل نکنند. در عوض ، آنها معمولاً جای مهاجمین ناکارآمد یا هافبکهای غیرتصوری را می گیرند تا وضعیت حمله را تازه کنند و شانس گلزنی خود را افزایش دهند.
برای تیمی که یک بازی را می بازد ، یک مهاجم تازه نفس می تواند سود بیشتری در دور زدن خط دفاع مخالف متشکل از بازیکنان نسبتاً خسته داشته باشد. برای تیمی که در یک بازی پیروز شده است ، یک هافبک یا یک مدافع تازه نفس می تواند سود بیشتری در تقویت دفاع در برابر مهاجمان حریف (که ممکن است خود جایگزین تازه باشند) به دست آورد. در این شرایط ، معمولاً بازیکنان هجومی تخیلی هستند که هافبک های دفاعی یا مدافعان با سختی های سخت جایگزین آنها می شوند.
بازیکنان مصدوم نیز ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند. برای هر بازیکن مصدوم که باید تعویض شود ، تیم یک فرصت دیگر را از دست می دهد تا در ادامه بازی به نفع خود تأثیر بگذارد.
درباره این سایت